Een content-tsunami staat op het punt alles te overspoelen wat we weten over contentbeheer. Met de komst van AI-tools veranderen de spelregels: traditionele websites raken achterhaald en contentmanagers staan voor een nieuwe uitdaging. Hoe zet je je schrap zodat je straks niet wordt meegesleurd?

Als ik 's ochtends wakker word, begint de uitdaging meteen: zin van onzin scheiden. Daarom raak ik mijn telefoon het eerste uur van de dag niet aan. Ik blijf bewust weg van reguliere media zoals radio, tv en social media—vooral ruis, als je het mij vraagt.

We verdrinken in informatie en hunkeren naar wijsheid.

— E.O. Wilson, Harvard Biologist

We zijn overprikkeld in deze moderne maatschappij, en ons brein is daar eigenlijk niet op ingesteld. Maar dat is de realiteit waarmee we moeten omgaan. Hoe je dat doet, maakt uiteindelijk het verschil.

Dit doet me denken aan de huidige staat van content management. Redactionele teams hebben steeds meer moeite met het beheren van content in een ‘composable’ wereld. Maar wat betekent dat eigenlijk? Composable content bestaat uit herbruikbare bouwblokken—denk aan Lego. Met die bouwstenen stel je bijvoorbeeld een tekst samen met een logo, auteur, afbeeldingen en titels.

Tien jaar geleden was het allemaal nog overzichtelijk met alleen webpagina's, maar nu communiceren bedrijven via een veelvoud aan kanalen: mobiele apps, smartwatches, geprinte media, en informatiezuilen.

Dit werd ‘omnichannel’ genoemd en vereiste een nieuwe benadering: Composable Content Management. Het maakt processen flexibeler en schaalbaarder, maar als het niet goed is ingericht, neemt de complexiteit snel toe. Voeg daar meertaligheid aan toe, en je contentbeheer wordt al snel een chaotische puzzel.

Net als bij de overvloed aan informatie die we dagelijks binnenkrijgen, is het beheren van content vaak inefficiënt. Veel van die informatie voelt als fast-food—snel en makkelijk, maar voedt het je echt? Zo is het ook met onze content repositories.

Niet alleen de kwaliteit van content telt, maar ook hoe het systeem technisch is ingericht. Lange tijd hebben we genoegen genomen met deze status quo, deels omdat er nog geen pijnpunt groot genoeg was om echte verandering af te dwingen.

Toen verschenen ChatGPT, Midjourney en Dall-E op het toneel. Met een druk op de knop genereert AI teksten, vertaalt deze, en produceert zelfs beelden. Fantastisch, maar het bracht ook zorgen: “Hoe beheren we al die nieuwe, meertalige content?” Dit noem ik de content-tsunami—een vloedgolf van informatie die voor mensen simpelweg niet te verwerken is.

Wat als Single Interaction Engines (SIE’s) zoals ChatGPT straks websites overbodig maken? SIE’s bieden gepersonaliseerde antwoorden via één interface, zonder dat gebruikers nog door eindeloze pagina's hoeven te ploegen. Dit brengt de status quo van composable content management in gevaar.

De verschuiving naar AI-gebaseerde content roept ook nieuwe problemen op, zoals 'model-collapse'. AI leert namelijk van bestaande data, inclusief door AI gegenereerde content, wat kan leiden tot een eindeloze feedbackloop van minder originele en soms ronduit misleidende informatie. Daarom moeten AI’s blijven leren van diverse, hoogwaardige bronnen, en is er een nieuwe ‘E’ toegevoegd aan de rankingrichtlijnen van EAT (Expertise, Authority, Trustworthiness): de E van Experience. Want ervaring en authenticiteit zijn de verschilmakers tussen ons mensen en machines.

Laat je niet meeslepen door de AI-hype. Natuurlijk is Gen-AI een krachtige tool, maar gebruik het weldoordacht. Voor deze blog heb ik AI ingezet, om de tekst vloeiender te maken—niet om het hele stuk te schrijven.

‘Less is more’ en ‘keep it simple’ zijn mantra’s die ik in praktijk breng, bijvoorbeeld door regelmatig te mediteren of op de fiets te stappen. Dit lijkt misschien een omweg, maar door die focus ben ik productiever dan ooit.

De technologie om content effectief te beheren ontwikkelt zich snel, maar we zijn er nog niet. Leveranciers werken eraan, maar het is een race tegen de klok. Dus moeten we anticiperen.

Waar ik vroeger dacht dat software alles kon oplossen, realiseer ik me nu dat mensen en samenwerking de sleutel zijn. Wij zijn de verbindende factor die het verschil kan maken.

De wereld van contentbeheer staat op een keerpunt. Bedrijven moeten nu nadenken over hoe ze zich positioneren binnen deze nieuwe digitale ecosystemen, waar naadloze interacties belangrijker zijn dan traditionele websites. Ben je al klaar voor de toekomst, of word je straks meegesleurd door de content-tsunami?

The real Frontier is understanding our human systems, not technology. Understanding this extraordinary web of interconnectedness we have woven around the world over the past two or three hundred years.

– J.W. Forrester, MIT Sloan School of Management